Aby uchronić użytkownika przed przypadkowym uszkodzeniem przewodu np. poprzez wiercenie lub przybijanie do ściany różnych przedmiotów stosuje się ogólnie przyjęte trasy prowadzenia przewodów elektrycznych.
Dobry elektryk z pewnością zna te zasady i sumiennie ich przestrzega. Dzięki takiej wiedzy możemy przynajmniej w jakimś stopniu przewidzieć czy w danym miejscu może znajdować się przewód pod tynkiem czy też nie.
Strefa górna i dolna:
Są to obszary poziome o szerokości 30cm a ich środek znajduje się 30 cm od sufitu lub podłogi. To znaczy że przewód przy suficie powinien być oddalony od jego krawędzi przynajmniej 15cm, podobnie jak w przypadku podłogi. Najczęściej na tej właśnie wysokości montuje się standardowo gniazda jednofazowe w pokojach. Są jednak miejsca takie jak kuchnia gdzie gniazda montuje się nad blatem kuchennym czyli ok 110cm nad podłogą. W takim przypadku można przyjąć dodatkową strefę poziomą o szerokości 30cm i środku w osi puszki elektrycznej (patrz poniżej – Rys.1).
Zaznaczony obszar przedstawia nietypową sytuację. Jeśli dwa gniazda zaznaczone w tym obszarze byłyby ze sobą połączone to dobrą praktyką którą stosujemy w naszej firmie jest prowadzenie przewodu w osi gniazda i po przejściu do strefy poziomej prowadzenie w niej przewodu, tak aby nie prowadzić przewodu najkrótsza droga czy po skosie.
Jak widać na załączonym obrazku aby przejść ze strefy poziomej do gniazda zlokalizowanego wyżej lub niżej musimy wykorzystać także te pionowe. Strefy pionowe podobnie jak poziome mają 30 cm szerokości i zlokalizowane są 15cm od sąsiadującej ściany lub w osi gniazda lub włącznika.
Prowadzenie przewodu po suficie
Często zdarza się że nie ma możliwości poprowadzenia przewodu po ścianie do zaprojektowanego punktu. W takim celu wykorzystujemy powierzchnię sufitu lub podłogi. Zazwyczaj instalacje elektryczne wykonywane są przed instalacjami hydraulicznymi stąd często unika się prowadzenia instalacji po podłogach, po to aby nie utrudniać układanie rur hydraulikom.
Przewody na suficie układa się po jak najkrótszej trasie przy zachowaniu zasady kątów prostych.
Przewód od włącznika do lampy prowadzimy pionowo od włącznika do sufitu następnie prostopadle do ściany w linii włącznika i po uzyskaniu odpowiedniej linii z punktem światła wykonujemy łuk 90stopni układając przewód do lampy. W przypadku kiedy na jednym włączniku mamy kilka puntów światła możemy układać przewód w różny sposób. Wszystko zależy od inwencji elektryka. Dla przykładu przedstawiam dwa rozwiązania wykorzystywane w naszej firmie (patrz poniżej – Rys. 2).
Czerwona linia przedstawia sposób ułożenia przewodów w naszej firmie, niebieska linia przedstawia alternatywny sposób. Dlaczego pierwsze rozwiązanie jest lepsze? Ze względu na fakt iż przy montażu lampy mamy przewód z włącznika i przewód z odejścia na druga lampę w jednym miejscu co zdecydowanie ułatwia montaż lampy zwiększając komfort przy wyborze wierceń pod kołki. Dodatkowo widać również że prowadzenie przewodu między lampami wykonane jest prostopadle do włącznika co daje większą przestrzeń wolną. Złą praktyką byłoby wykonanie połączenia między lampami po skosie.
Zasady układania przewodów po podłodze podobne są do tych na suficie. Nie ma określonych stref jednak najlepszym rozwiązaniem jest prowadzenie instalacji zachowując kąty proste i najkrótsze odcinki.
Strefy w łazienkach:
- 0 – jest to strefa wewnątrz brodzika lub wanny. Klasa ochronności urządzeń min IPX7.
- 1 – jej obrys wyznaczają krawędzie brodzika lub wanny do wysokości 225cm. Klasa odporności min IPX4. Dopuszcza się w niej jedynie na podłączenie podgrzewaczy elektrycznych.
- 2 – ma szerokość 60cm od końca strefy 1 i wysokość 225cm. Klasa ochronności min IPX4 dla użytku prywatnego oraz IPX5 dla miejsc publicznych. Dozwolony jest montaż oświetlenia o II klasie ochronności.
- 3 – ma szerokość 240cm od końca strefy 2 i wysokość 225cm. Stopień ochrony dla urządzeń nie mniejszy niż IPX1. Montowane w niej gniazda powinny mieć stopień ochrony IP44, a oświetlenie montowane posiadać II klasę ochronności.
Dodatkowo:
W strefach 0, 1, 2 zabronione jest montowanie gniazd, puszek połączeniowych, oraz urządzeń rozdzielczych.
Należy wykonać miejscowe połączenia wyrównawcze dla wszystkich części przewodzących.
Wszystkie gniazda w strefie 3 trzeba zabezpieczyć wyłącznikiem róznicowoprądowym, o prądzie różnicowym nie większym niż 30mA.
